Opbouwen...

10 Juli 2020

Vandaag begin ik met de opbouw van een lange blog.

We starten met regen, geen leuk begin, maar het is nog vroeg. We hebben nog alle kans.

Hebben we wat leuks in de planning? Doré komt voor Anne z’n oefeningen en de assistente van de arts komt plekjes in Anne’s gezicht aanstippen.

Doré had ene Christiaan mee, een forse knul, vooral naast Doré. Toch moet hij van haar nog dingen leren, vandaar dat ie samen met haar kwam, duidelijk in de leer bij haar.

De assistente liet lang op zich wachten, dus heb ik even gebeld, niet Stefanie verscheen, maar Celine die ik inmiddels al een paar maal gesproken had per telefoon. Een leuk meisje, een mooi meisje, een lief meisje, wat wil je nog meer?

Verder duimen we voor droog weer, zodat er weer gewandeld kan worden.

Wat het leukst was, Sonja kwam dag zeggen vanwege de vakantie en bracht wat lekkers mee. We hebben al even geproefd en gaan het vanavond eten.

Ook nog een halve pizza, die is voor mij als overblijf op maandag.

Het hapje ruikt en proeft naar gemalen curcuma-kruiden. Goed voor de hersenen. Houd ze gezond. Wij zijn al te laat, hier verwacht ik geen opbouw meer, hopen mag altijd.

Vanavond gaan we het hapje eten en om het voor Anne zo normaal mogelijk te laten lijken, eten we het met aardappelen en jus. Ik kan niet wachten, het ziet er zo lekker uit. Ik zal er een foto van maken straks.

We hebben inmiddels gewandeld en best wel een leuk eindje, drie bruggen geopend zien worden, of gedicht, hoe wil je het hebben?

Nu is een kopje thee welkom met twee digestive koekjes per persoon, misschien zelfs een bonbonnetje (als Anne wil).

En deze vrouw gaat met het kostje voor vanavond beginnen, ik kan er nu al van kwijlen, houd je in, Froukje. Surinaamse Roti.

En het was heerlijk, voor Anne te scherp, vandaar dat ik voor aardappelen erbij koos.

Water heeft ie gedronken, had ik allemaal niet nodig, ik heb echt genoten. Kreeg het niet allemaal op, maar ken iemand, daar deel ik met haar en zij met mij de lekkere hapjes. Ze kwam al snel en moest nog eten.

Dit was het weer voor vandaag.

Het voelde als een goeie dag en morgen wens ik me nog zo eentje, wie kan daar voor zorgen?

11 Juli 2020

De dag is weer begonnen en de nacht was goed. De was-dame Dora komt tien voor tien, dus heb ik even tijd.

Anne denkt, dat het maandag is en zo worstelt hij zich door de dagen heen zich afvragend in welke dag we leven.

We lezen de krant, dus laat ik iedere dag het bewijs zien, want mij helemaal geloven? Nee, dat niet.

Verder geen moeilijke dingen, ik verbeeld me, dat hij sneller moe is, wat voor de nacht ideaal is. Dan slaapt hij ‘s morgens nog als ik probeer als een veertje door de keuken te huppelen om ons ontbijt klaar te zetten, de achterdeur stiekem open te doen.

Hij is er nog altijd op uit, te zien waar ik de sleutel laat, maar er zijn momenten, dat ie absoluut met iets anders bezig is en dan heb ik haast en verstop snel de sleutel en zo moet ik ‘s morgens ook supersnel de sleutel weer pakken.

Het went zou je zeggen, nou...echt niet. Ik moet hem altijd een stap voor blijven en hij sluipt naderbij hoor.

Op dit moment scheert hij zich en dat kan lang en veel keren zijn. IJdel blijft hij, dat vind ik leuk. Z’n kam, ook heel belangrijk, inmiddels heeft hij er vijf, zodat er altijd eentje dichtbij is en zoek ik de anderen weer op.

Genoeg vrij gegeven vanmorgen, ik moet weer aan de bak.

Onze vriendin Dora kwam Anne wassen. Wat was dat lang geleden. Er is even over en weer verteld over de wel’s en de wee’s. Het was goed weer, maar nu regent het en fietst zij ergens onderweg.

Ze is een flinke dame met mensenkennis en een lief karakter. We zien haar TE weinig. Tot gauw, Dora? Ze dronk nog snel een kopje thee. Ze heeft hier haar eigen soort thee, dat vergeet ik niet gauw. We zwaaiden haar na.

En dan is er koffie, koffie met Oude Wijvenkoek. Waarom die koek naar mij vernoemd is, weet ik niet, maar ik lust er wel koek van.

Ik ga wassen, voorlopig zit er geen wandeling in en dan is wassen een nuttige bezigheid.

De was hangt inmiddels, de andere moet nog opgevouwen, daar vind ik straks wel een zetje tijd voor.

Ons broodje zit er ook in met een kopje soep. Wel viel er een neusdrup in Anne’s soep en moest ik dat zonodig zeggen, maar er snel achteraan: “Dat is zout, Anne, dat smaakt goed”. Ik moet er niet aan denken, dat mijn soep zo’n drup krijgt gepresenteerd.

Het wordt steeds moeilijker voor Anne met z’n natte neus. De soep is warm en dan heeft z’n neus er zin aan. Kon ik me maar wat beter inhouden, het is eruit, eer ik kan denken.

Het is droog, niet met zekerheid te zeggen, dat het zo blijft, dus nog snel even doen wat nodig is en dan de voeten in beweging zetten. 

De zon komt en gaat.

Volgens buien-radar blijft het droog. We waren nog maar een eindje op pad, druppen, grote, maar wel weinig.

Wat doen we? Anne wilde verder, een andere kant om naar huis. Ik kreeg weer hoop. 

Het lukte, verderop had het helemaal niet geregend. We hadden de pas erin. Als ik na dit tripje geen ballonkuiten krijg? Jeetje, ik voelde de spieren spannen. Gympies met een lage hak en poot-aan. Wat kan die man lopen.

We haalden Jumbo, had ik dat al verteld, dat we dat probeerden? En gehaald. Ik heb weer chips en ... het is weekend, dan mag het, dan moet het.

Ook aardappelen om op zondag toch aardappelen te kunnen eten. Groente zat en dan geen aardappelen?

Dat kan vriend Anne niet aan, dus....opgelost. Dat kon ik net niet meer op de fiets houden. We zouden genoeg gehad hebben, als we gisteren niet zo’n lekker hapje hadden.

Het was Anne te scherp en ik had al veel aardappeltjes geschild, dus......at Anne er goed van en was er te weinig over. De Roti was het waard.

Vanavond een van alles en nogwat hapje, ik verheug me erop. Als Anne dat niet wil, jammer dan....voor hem. Maken we geen oorlog om.

Dit is tot nu toe een hele goeie dag. Dora voor de was-beurt, verder niemand anders en Dora mag altijd komen.

12 Juli 2020

Na een akelig eind van de avond was er toch nog een rustige nacht en vanmorgen schijnt de zon vanuit een stralende blauwe lucht. Iedere dag beginnen we vol moed, anders is het niet vol te houden.

Ik ga even lekker lang douchen, de enige dag zonder wekker, die is van mij, die pik ik in en het is gelukt, ook met Anne.

Kwart voor acht de eerste tekenen van leven beneden. Dus nog even na-dromen en zet ‘m op Froukje.

Ik heb spierpijn. Waar dat van komt? En waar? Mijn kuiten en het komt van de snel-wandeling van gisteren.

Anne stapt buiten om, verzorgt een Geranium en een Hortensia.

Meer buitenbloemen hebben we niet. Kan ik niet kopen, wel kopen, maar niet houden op de fiets.

Alleen voor Anne zou ik het al willen doen en dan uiteindelijk er zelf ook heel erg van genieten.

De viooltjes zijn overleden. Dat komt voor.

De koffie is op en Anne vermaakt zich rondom huis. Ik bedenk, waar we vanmiddag naartoe zullen wandelen. Ik heb er zin in/aan.

Mondjesmaat schrijf ik verder. Ons broodje zit erin, de temperatuur stijgt buiten en ik spuug me in m’n handen, heb er zin in. Maak daarna m’n handen netjes schoon en.....we gaan.

We hebben een heel eind gewandeld, misschien voor Anne te ver. Hij sleepte het laatste stukje met z’n voet. Meestal betekent dat, dat ie moe is.

Sorry, soms overdrijf ik.

Het was zulk lekker weer, maar niet om op een bankje te zitten, dus in één keer door.

Als verrassing aten we een glas ijs met vruchten en mochten rusten. Het warme eten was lekker, simpel, maar lekker, door Anne gekozen.

Vanavond geen opwindende dingen gedaan, heb m’n tablet niet geopend, pas toen we naar bed zouden en alles ging hier goed. Helemaal geen afwijkingen. Ik ben blij, zo anders dan gisteravond.

Morgen bekijk ik samen met Anne de video’s en de foto’s van Sonja, deze avond wilde ik de rust voor Anne en dat is gelukt.

Welterusten allemaal, morgen ben ik er weer.

 

13 Juli 2020

Een nieuwe maandag met zon, ziet er goed uit. Anne was rustig vannacht en dan hoor je mij niet klagen. Ilona komt straks. Anne wordt gehaald en dan is er weer actie.

Anne is foetsie, Ilona en ik hebben de koffie inmiddels op. Ze stofzuigt nog even beneden en dan zit het er voor haar alweer op.

Ik eet een halve pizza, van Sonja gekregen en pak de e-bike. Het weer ziet er goed uit en dan is het vrijheid/blijheid. Na drie uur komt Anne weer hier en heb ik m’n uitje weer gehad.

De halve pizza heb ik gedeeld met Ilona en we hebben heerlijk gesmuld. Ze is net weer onderweg en nu is het mijn beurt om te vertrekken.

Terug van weggeweest. Kocht me een plissé-sjaal, ik dacht cognac-kleur. Dat was bij lamp-licht. Thuis is ie rose.

Nog even bedenken of ik ‘m wil houden. M’n ogen laten me steeds vaker in de steek.

Nog voor drie uur thuis, Anne komt na drie uur. Bij de één is ie vroeg terug, bij de ander héél laat. Geeft niks, ik ben thuis.

Anne is er. Ik krijg niet veel uit hem, wat er allemaal gebeurde, gelukkig heb ik de folder.

Ik heb hem de krant maar gegeven, dat gezeur van mij is hij zo snel zat. Waarschijnlijk weet ie het niet meer.

Vanavond een opwarmertje en wat voor één?

Zoooooooo lekker!

Niet veel kleur deze keer, dus geen foto.

FRAN