Mijn Pa...

5 Juni 2020

Mijn Pa is 57 jaar geleden op deze datum overleden en nog stap ik er niet met grote stappen overheen. Ik draag het mee tot het einde van mijn dagen.

Voor mijn Pa was Anne niet z’n favoriete schoonzoon. Eigenlijk denk ik, dat niemand goed genoeg was.

Ik was Pap z’n kleine meisje.

Hij heeft m’n keuze nooit in de weg gestaan, toch voelde ik, ze pasten niet zo goed samen, Anne en mijn pap.

Ik mocht maar 25 jaren tellen en had hem eigenlijk nog best nodig. Een man met veel humor en kleur in z’n leven. Misschien bezit ik er een klein deeltje van, dan leeft hij in mij verder.

Onze dochter heeft hem niet bewust gekend, ze was nog een baby. Toch zouden ze zo goed gepast hebben, dat kleine intelligente meiske en m’n speelse Pa.

Hij had haar vast veel kunnen leren.

Ik mis hem nog steeds en denk vol liefde aan hem zo hij was.

FRAN