Zomaar een dag...

2 Juni 2020

Na een moeilijke avond, een goeie nacht en een goed begin van deze dag starten we deze gebroken week.

De hulp komt, we maken ons niet druk, het begint al warm te worden en Anne is nog thuis.

Volgende week maandag is Anne naar de Vierackers en dan kunnen Ilona en ik echt aan de slag, een soort inhaalslag. Met Anne om ons heen wilde ik niet zoveel gedoe, terwijl Ilona daar juist goed in is. Echt eentje voor het echte werk.

De avond nog vers in m’n geheugen begin ik de dag wat anders, er moet even wat tijd overheen gaan. Ik beloof m’n best te doen.

Na de koffie is Ilona verder gegaan, met wat nodig is en wij zijn samen, Anne en ik, naar de brievenbus gegaan en daarna het rondje ietsje langer gemaakt.

Het is nu echt warm, geen wind en hoe houd ik Anne in toom?

Ik zal thuis moeten zijn, de afdeling van de Neuroloog zal me nog bellen en dat is belangrijk.

Onderweg zagen we een auto met paardentrailer. Anne zei: “Die gaan met vakantie”, zo leuk. Wij waren veel weg met de caravan, maar in zo’n trailer moet je echt van goeie huize komen?

Dat zou ons niet lukken en ik vraag me af, wie wel? Je moet wel erg verliefd zijn, zelfs lepeltje/lepeltje lukt niet.

Die tijd ligt ver achter ons.

Inmiddels is Ilona bijna klaar met stofzuigen, de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Volgende week komt ze weer op maandag, dan is Anne naar de opvang, kunnen we weer echt los gaan.

Ze is bijna een vriendin geworden, ware het niet, dat ik bijna 100 jaren ouder ben...

Daar gaat ze (liedje) en ik zwaai haar na. Tot volgende week.

 

Inmiddels zit onze lunch erin en besluit ik niet meer te gaan wandelen.

Vanavond misschien...

De temperatuur is al behoorlijk hoog en hier boven halen we de 26 plus graden en het is nog maar half twee.

Is het goed, dat ik nu al afsluit? Niet goed?

Ik ben de baas.

Dit was....zomaar een dag.

FrAn