Ze zijn binnen...

9 Juni 2020

Deze dag zal dan eindelijk Anne’s medicijnen binnen zijn. Ik ben er erg onrustig over.

“Vertrouwen mama”, hoor ik in gedachten onze dochter Sonja zeggen.

Voor de zekerheid toch nog even een appje.

Sonja heeft het druk en dat is heel normaal voor onze dochter. Toch zag ze kans mij te informeren, iedere stap dat ze dichter bij de pillen kwam.

Het Wilhelmina Ziekenhuis betrad en daar haar beurt af ging wachten en onderwijl moeders weer een appje stuurde.

Sonja is goud, in geval je dat nog niet wist. De pillen zijn binnen en ik denk, dat ik er een leger mee onder de zoden kan krijgen bij inname van zoveel. Ik zal ze goed verstoppen, zodat er geen ongelukken mee gebeuren.

Eén en ander ging fout, door veranderingen in het WZA, waar in onze groep even niemand van wist.

Mijn hart, niet meer als nieuw, kreeg het zwaar te verduren. Anne zonder pillen? Het zou niet kunnen.

En wie loste het op? Niet zo moeilijk te raden na dit verslag, onze dochter.

Ze zijn binnen, ik kan weer diep ademhalen. Het ontgaat Anne totaal en dat is maar goed ook. Hij beleeft al zoveel, wat wij allemaal niet kunnen weten.

Dat hoofd zit vol met fantasiën, die voor hem de waarheid bevatten. Daarvoor bestaan helaas geen pillen. De pillen zijn voor z’n spierziekte. 

Moeilijk te verkrijgen en bij onze normale apotheek al helemaal niet. Vandaar mijn ongerustheid.

Niet verder zeuren, ze zijn binnen en ik zal er goed mee omgaan. Beloofd.

Een kroon op Sonja’s werk.

Nu nog duimen voor onze kleindochter, ik begreep....vandaag en morgen. Beloofd, we doen ons best.

Deze dag verloopt goed, Anouk is tevreden tot nu toe, wat kan er nog mis gaan?

Tentamens en examens, wat een zenuwzooi.

FRAN