Een zeer rustige dag...

20 Juni 2020

Anne is niet erg fit. Er volgt waarschijnlijk een erg rustige dag. Vaderdag is morgen en zijn we uitgenodigd bij onze dochter en haar vriend. Ik spaar Anne vandaag en zal echt rustig zijn.

Vorige week hadden we er al een feestje zullen hebben, die ging voorbij vanwege slecht weer. Het lijkt nu allemaal goed volgens de voorspellingen, dus please....laat het doorgaan.

Ik hoop dat mij deze tekst niet kwalijk wordt genomen, ik vind ‘m wel leuk. Bovendien is ie de laatste tijd nogal winderig, dus geen woord gelogen. En het is morgen Vaderdag.

M’n was hangt, de lunch zit erin en onderwijl bestudeert Anne de lucht en lacht plotseling vrij hard en zegt: “(hahaha) Witte wolken, zou er sneeuw komen?”. Ik zie daarna de ernst van z’n vraag en antwoord : “Mm... ja?”.

Inmiddels tik ik dit in en beleef het weer. Vandaag is Anne al redelijk vroeg in de war. Gisteravond ook, maar dat is ‘s avonds vrij normaal. Ik ben alweer heel blij, dat hij zonder problemen hier wel weer wil slapen en de nachten goed gaan. Wat een zegen.

Anne mag dus een dag vaker naar de opvang, maar tot nu toe heb ik nog geen bevestiging van I care om Anne dan op andere dagen te komen wassen. Wie duimt er mee? Ik zou het zelf kunnen doen, maar volgens Anne ben ik geen zuster en vertrouwt hij mij niet z’n hele lichaam toe.

Daar wil ik liever niet voor moeten vechten, Ik doe het bovendeel tussentijds, want schoon moet ie wel zijn en dan is twee maal in de week helemaal niks teveel.

Dit zijn gedachten, ik wacht nog maar even af, wat Anet of/en Grietje kunnen beslissen omtrent m’n wensen.

Ik hoop, dat de dames van I care door een roze bril kijken en alles gaat, zoals de wensen zijn van de Vierackers en die van mij.

We zijn er nog niet uit geweest en het lijkt erop, dat Anne vandaag z’n stoel niet verlaat, hooguit een rondje WC...

Echt anders dan anders.

Vandaag draag ik opnieuw het shirt van m’n zus en het voelt nu al echt als de mijne. Ik heb er een foto van, die is helaas erg wazig geworden. Het lukt Anne niet meer zo goed zonder bewegen een foto te maken.

Uren later en Anne zit nog in z’n stoel. Ik moet toch concluderen, dat ie niet fit is. Dar redt hij zo nooit. Als ik m’n achterste van de stoel til, weg ie ie.

Ik ben nu al zo vaak naar boven geweest en nog zit Anne waar hij zat.

Volgens hem kunnen we morgen niet naar Jan enne...hoe heet z’n dochter ook weer? Kunnen we niet naartoe, want de regen komt en dan kunnen we niet in de tuin zitten.

Even daarvoor dacht ie, dat ie naar de opvang moest morgen. Z’n hoofd is druk, z’n lichaam lui. Ik moet er even bij weg. Jammer van het mooie weer, helemaal niet gewandeld. Hoe bestaat het.

Zo even onze warme hap maken en dan maar zien hoelang Anne het redt. Ik wordt doodmoe van dat gehang.

Maar beloofde mezelf, hem deze rust te gunnen. Hij ziet er erg moe uit.

Tot zover en niet verder.

FrAn