Vandaag warm?

30 Juli 2020

Vandaag zal een warme dag worden.

Het voelt nog niet zo, de lucht is wel stralend blauw. We wachten af en hopen.

Gisteravond was weer moeilijk voor Anne. De WC was weer niet te vinden. Ik vertelde, waar die was en hij ging zelf, zonder dat ik ‘m bracht.

Hij kwam terug en zei: “Hier om de hoek is ie, zal ik je er even naartoe brengen?”

Hij was griezelig lief gisteravond. Wilde wel in “dat bed” en alles liep beter dan ooit. Dan is het zo’n lieverd en ga ik verdrietig naar bed, dat het zo gelopen is met hem. Hij is nog redelijk fit en dan je zo voelen, nergens bij horen, niet weten waar je woont.

Vanmorgen alles nog oké, ik weet niet wat me overkomt. Dan is het niet moeilijk hem te verzorgen. Alles komt en gaat in perioden.

Ik mag hopen, dat ie een fijne dag heeft, ik doe ook m’n best. Ben even de weg kwijt in zekere zin.

Ikzelf heb me super-vermaakt. Ben met Desmond naar de Mac gegaan, waar we ons tegoed deden met aan wat we wensten. Ronald kreeg een pluim, de weet-ik-veel-burger of de quarter-pounder (?) kon hij beter maken. Altijd leuk te weten voor vader Ronald.

Nog even een babbeltje met de familie en om twee uur richting stad. Even bij Scapino kijken en daar vond ik, waar ik al weken om zoek. Schoenen, hoge met slangenprint, mooi nauwsluitend, precies m’n maat.

Ik heb ze nog niet weer uit gehad. Ik denk, ik houd ze aan in bed, zo mooi.

Anne kwam opgewekt thuis, zat voorin de bus naast de chauffeur.

Zo aardig van de chauffeur.

Helaas weet ik niet goed, wat ze allemaal gedaan hebben, het verslagje zat er niet bij.

Het was wel leuk geweest en een dame, nog in de bus zittend, vertelde, dat ze Anne haar sjaal geleend had, hij had het zo koud.

Ik zeg tegen haar: “Bedankt hoor, pas maar goed op hem”. Glunderend knikte ze en zwaaide bij afscheid naar ons, samen met Johnnie.

Ik had stoelen buiten. Was echt lekker daar, Anne heeft geen zit-gat, dus ook nu moest hij zo nodig van alles doen. Zo ken ik hem weer.

Als dank kookte ik een lekker maaltje, groente, aardappelen en karbonade. Toetje komt straks nog. Moet altijd wachten. De pillen accepteren geen melkartikelen.

Dit is het zo’n beetje. Nu maar hopen, dat Anne zo helder blijft vanavond. In ieder geval stop ik hier, om niet meer naar boven te hoeven, zodat ik bij hem ben.

FrAn

Een vroeg begin...

29 Juli 2020

Al vroeg spookte Anne beneden door het huis.

Ik laat hem in vrede. Het werd ook weer stil. Gisteravond meldde hij al, dat ie vandaag niet naar de Vierackers hoefde. Hij vroeg me, of ik dan bericht gekregen had.

Dan kan ik van alles beweren, hij weet het beter.

Toch was ie vanmorgen vroeg op, dus wist ie weer, het is Vierackersdag.

Vanmorgen geen verkeerd woord erover en alles verloopt goed, behalve de pijn die hij heeft. Die kan ik niet wegpraten, die is er. Hopelijk dat de pillen de pijn weer wat verzachten. Anne is geen klager.

Och jee, wat een naar begin. Wij huppelden hier nog om en daar was het busje al. We waren wel klaar, maar nog niet rijvaardig.

Anne moest de schoenen nog aan. Anne verstond mij niet, dus moest ik hard praten, bijna schreeuwen. Anne is het gewend, maar wat zal de chauffeur daar van denken?

Ik heb ze nagezwaaid en beloofd, de volgende keer half negen klaar te staan.

Voor mij werd het een drukke dag. ‘s Morgens boodschappen en ... ‘s middags boodschappen om morgen vrij te zijn en dan wat meer dingen te gaan doen, die ik leuk vind.

Het zal warm weer worden, dus een stukje/eindje fietsen? Lijkt me heerlijk.

Het is alweer avond, Anne had een leuke dag, de mijne was ook best een goeie en na ons maaltje zitten we voor TV. 

Het gaat ons goed, maar...het is ook nog vroeg.

Voor deze blog wil ik het goed houden en sluit daarom nu af...

Een vroeg begin en een vroeg eind dus.

FRAN

Een nieuwe dag...

28 Juli 2020

Een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Al vroeg kwam ene Naomi Anne wassen. Weer een heel andere methode. Liet het meeste door Anne zelf gebeuren.

Ik greep niet in. Wachtte af, wat Anne deed en hij was trouw in alles en kon het ook best nog goed.

Naomi hoefde geen drinken, ze had nog in de auto.

Nu zijn we weer samen en het enige wat ons nog gaat hinderen vandaag, is het aanstippen van Anne z’n pigmentvlekjes, als ze tenminste komt.

Nog niet één keertje is het normaal gegaan, dus...I cross my fingers. Twaalf uur ongeveer, we zullen het zien en beleven.

Inmiddels alweer na twaalf uur en .... Linda is geweest, ik heb niet hoeven bellen. Bedankt Linda. Ik geloof weer in jullie. De plekjes keurig behandeld, wat wil je nog meer. Tot volgende week vrijdag.

We zouden heel graag willen wandelen, als de regen niet komt. Is inmiddels al even langs geweest, terwijl buienradar aangaf, dat het droog zou blijven.

Dan toch maar weer naar Jumbo? Boodschapjes zijn zo te verzinnen.

Het werd een kort ommetje, Anne’s pet waaide af en dat werd rennen. Niet te wandelen in die wind. We zijn weer thuis, de zon schijnt wel, misschien is de wind vanavond gezakt, proberen we het dan nog even weer.

Net gegeten, we doen de jas aan......regen. Al moet het zo zijn. 

Later lukt niet meer. Ons toetje wacht op de wekker en daarna is het te laat.

Tot morgen...

FRAN