Bloedneus...

13 April 2020

Tot drie keer toe heeft Anne een bloedneus.

Twee keer, doordat hij te erg z’n best doet, de neus te legen, tot vandaag echt per ongeluk. Het bloed is zo dun, dan moet ik supersnel zijn.

Zo jammer, Anne wordt er zo onzeker van. De neus is weer rustig en Anne van schrik ook.

Anne vergeet het weer zo snel, gelukkig steeds redelijk overdag, op de eerste keer na, dat was 12 uur middernacht.

Misschien heb ik straks leuker nieuws te melden, daar ga ik voor, maar MOEST het even kwijt.

En...moeilijk een dementie-patiënt te vertellen, dat hij niet aan z’n neus mag zitten. Vergeten is het magische woord. Maar...als het dan weer bloed? Paniek in de tent en pas dan is weten/herinneren er weer.

De koffie zit erin, de was hangt. Wandelen is vandaag geen optie, het waait keihard.

Jammer, want m’n fantasie voor vandaag is al op, m’n energie net zo.

Misschien na de lunch leef ik weer op?

Tuurlijk, dat wil ik en dat doe ik. Ik ben de baas.

Tweede Paasdag, wat maak je me nou. Wandelen is onmogelijk, zoveel wind ineens.

M’n telefoon/wekker/fototoestel, alles ineen was totaal leeg. Vergeten op te laden, wat een ellende, dan ben je ineens afhankelijk van dat ding. Het moet niet gekker worden.

Gelukkig kreeg ik ‘m weer aan de praat, door op te laden. Toch nog wat fout gedaan, de wekker was er niet meer in. Dat was deze morgen geen probleem, morgen moet ie het weer doen. En wie redde me weer uit de nood? Dochter Sonja.

Toch denk ik erover, zodra het weer kan, een wekker te kopen, een gewone ordinaire wekker, dan ben ik niet afhankelijk van m’n eigen domheden.

Wanneer? Wie zal het zeggen.

Tijd hebben we wel, toch zou het me deugd doen, dat we in de toekomst zouden kunnen kijken wanneer het virus op z’n retour is.

Niet alleen voor ons, voor de hele wereld, de hele economie, ons hele leven.

Voor vandaag genoeg geleuter. Zolang de bloedneus rustig blijft, gaat het ons goed.

FRAN