Gisteren en vandaag...

23 April 2020

Gisteren niet aan schrijven toegekomen.

‘s Morgens kwam onze dochter met boodschappen en ‘s middags gewandeld, thee gedronken bij zoonlief en even weer m’n best gedaan met koken. Bijna alles weer in huis en dan gaan we weer los.

Gisteravond ging alles moeilijk. Ik was niet meer de vrouw van/ en was Anne dus weer helemaal de weg kwijt. Het ging zo goed op een paar haakjes en ogen na, maar gisteravond werd het een puinhoop.

Toen hij dan eindelijk in bed lag, ik hem een goeie nacht wenste, was hij het daarmee niet eens. De nacht voelde niet goed, alles was anders, volgens Anne. Ik heb nog gevraagd of ik bij hem moest blijven. Dat hoefde niet.

Uiteindelijk vertelde ik hem, dat als ie probeerde te slapen, hij misschien morgen weer goed opstond en zich goed kon voelen, dat het mij ook weleens zo verging.

Hij keek me zo raar aan, die blik herken ik, zoiets van...wat weet jij ervan en wie ben jij?

Een onrustige nacht, ik ben niet gaan kijken. Uiteindelijk lukte het.

Toen ging het bij mij mis, m’n wekkertje liep af op een onmogelijke tijd en ik kon ‘m niet stil krijgen. Onder de dekens om maar geen lawaai te maken.

Uiteindelijk was ik er zo zat van en deponeerde hem in de andere slaapkamer, een soort kerkhof voor klokken. Daar ligt de klok van Anne ook om maar niet gehoord te worden. Ik kan er niks mee, maar moet wel op zoek naar vervanging.

Even zien, hoe ik dat regel.

Het weer is super, de lucht diepblauw, dat je je bijna in Portugal waant.

Dat is lang geleden. 

Waar is de tijd gebleven.

Anne scharrelt buiten om, ik tik dit verhaaltje en daarna lopen we de even de wereld uit, alsof er geen problemen bestaan, al voelen we ze lijfelijk.

Anne wordt nog steeds gewassen drie keer in de week, maar de opvang van drie keer ligt al ver achter ons.

Daardoor kan ik de boodschappen niet zelf halen, geef ik me m’n dochter er een behoorlijke taak bij en .... zou het zo graag weer zelf willen regelen.

Afhankelijk zijn moet je leren. Mijn moeder vond het heerlijk, als m’n zus en ik alles voor haar regelden.

We deden het met liefde en zo ook onze dochter. Maar deze vrouw zelf vindt het een enorme belasting voor Sonja.

Alzheimer/Dementie, ik haat jullie en dan komt Corona er nog bij.

Negatief ben ik hé? Ik zal m’n leven beteren.

Wandelen staat op het program, dus sluiten we de tent, doen de hardlopers aan, pakken de Audi (rollator), de auto die Anne altijd nog graag had willen hebben en zeggen dag met onze handjes.

FRAN