Een rare dag...

20 April 2020

Een rare dag, zo ik me voel. Er komen allerlei oude liedjes naar boven.

Bij voorbeeld...

Heit kietelt Mem, Mem kietelt Heit weerom, rombom.

Er reist door de wolken een boer op z’n fiets.

Knaapje zag een roosje staan.

Op de grote stille heide.

Ouwe taaie, laat je broek maar waaien, want er zit geen elastiek meer in.

En meer van die oude/gekke liedjes. Moet ik nu aan mezelf gaan twijfelen? Ik leef weer in de tijd van vroeger. Even niet aan Anne denkend, komt dit boven. Met m’n zussen zouden we het zo kunnen gaan zingen.

Misschien met haar oudste kinderen zelfs nu nog wel, te gek voor woorden.

Aan ieder liedje kleeft wel een verhaal, die goeie ouwe tijd? Nu ben ik wel echt oud!

Veel liedjes zong ik met m’n vriendin Jikkie op school. Tweestemmig. Ik voelde die tweede stem feilloos aan. Alleen..., we konden samen niet zingen, vielen dan in katzwijm, maar wel met de ruggen tegen elkaar en wonnen zo zelfs prijzen, nou...prijsjes. Jikkie leeft helaas niet meer.

Ouwe taaie zongen we thuis luidkeels met z’n allen, niemand die nu nog in ons midden is. Oh oh, wat mis ik hen en dan niet alleen om deze gekke liedjes.

Er was eens een cowboy, vol levenslust en vuur. Hij had er aan geld geen gebrek, geen gebrek. Enz..

Thuis waren we met z’n zessen en doordat m’n zussen een stuk ouder waren en al vrienden hadden, was het bij ons altijd gezellig druk. M’n zwager, m’n broer en m’n zus zaten bovendien op een zangkoor en ik op een kinderkoor.

Ik mocht altijd mee jammeren/janken, we werden bovendien begeleid door m’n Pa op z’n trekharmonica en m’n broer op z’n accordeon. De liedjes kwamen dan vanuit hun koor en ik zong ze zo mee.

Veel lawaai hadden we, nooit een buur heeft geklaagd. Het klonk waarschijnlijk wel goed, zelfs mooi.

                                   

Ik val helemaal terug tot in m’n jeugd, het was toen zo gek nog niet. Ik heb altijd gedacht, dat mijn huwelijk zo zou kunnen zijn, maar ik trouwde een man zonder die kunst (met een kleine k).

Mijn Moeder schonk koffie, een plakje koek erbij, geen cent te makken, maar GEZELLIG !!!

Zal ik het hier maar bij laten? Ik ga helemaal op de loop met mezelf en niemand kan me bijvallen. Veel gelachen thuis in m’n jonge jaren, ik mis dat.

Mijn Vader was de leukste Vader, die je je kon wensen.

De corona maakt het ook niet echt mogelijk om veel te lachen. Lachen....daar houd ik van.

Niet klagen, maar dragen...

FRAN